ลักษณะทั่วไป         

     ไผ่กิมซุง  หรือ ไผ่ตรงลืมแล้ง จัดอยู่ในพืชตระกูลหญ้า ลำต้นมีข้อปล้องชัดเจน เป็นเอกลักษณ์ของพืชตระกูลหญ้าหรืออาจจัดได้ว่า ไผ่ เป็นหญ้าที่มีต้นใหญ่ที่สุดในโลกก็ว่าได้ โดยลักษณะที่โดดเด่นทางกายภาพของไผ่ตงลืมแล้งที่สามารถสังเกตุเห็นได้อย่างชัดเจนก็คือ มีข้อปล้องนูนเด่นเห็นได้ชัดเจน สีของลำปล้องเป็นสีเขียวเข้ม เป็นมัน ไม่มีขน ลำอ่อนมีนวลสีขาวปกคลุม เนื่อในลำปล้องจะค่อนข้างตัน ไม่กลวงเหมือนไผ่ทั่วไป ให้หน่อขนาดค่อนข้างใหญ่ (1.5-3กก./หน่อ) มีเสี้ยนน้อย เป็นไผ่ประเภทเหง้ากอขนาดกลาง ต้นสูง 15 เมตร เส้นผ่าศูนย์กลางลำต้น 7-12 ซม. ปล้องยาว 25-45 ซม. เนื้อหนา 1.5-2 ซม

การกระจายพันธุ์      

     เป็นไผ่พื้นเมือง ทางตอนใต้ของประเทศจีน มีเขตกระจายพันธุ์ในเขตร้อนทั่วไป  

ปัจจัยแวดล้อมที่เหมาะสม      

     ปลูกได้ทุกสภาพพื้นที่ ปลูกได้กับทุกสภาพอากาศ ทุกสภาพดิน เป็นไผ่ที่ทนต่อการถูกน้ำท่วมนานๆ และทนต่อความแห้งแล้งได้ มีหน่ออย่างสม่ำเสมอ เป็นไผ่ที่มีหน่อได้เร็วและหน่อดกตลอดทั้งปี แม้ในช่วงฤดูแล้ง (ปกติฤดูแล้งไผ่ตงพันธุ์อื่นไม่แทงหน่อ) จึงถูกเรียกชื่อว่า ไผ่ตงลืมแล้ง

การปลูกและการดูแลรักษา               

     พื้นที่จะปลูกควรตัดโค่นไม้ใหญ่ออก เพราะจะไปแย่งอาหารจากไผ่ ถ้าได้พื้นที่ใกล้แหล่งน้ำจะดีมาก เพราะไผ่เป็นพืชที่ต้องการน้ำมาก เมื่อได้กล้าไผ่กิมซุ่งมาก็ทำการปลูก เวลาปลูกที่ดี คือเดือนพฤษภาคม ช่วงแรก (โดยเฉพาะ 1-3 เดือน) ต้นไผ่ต้องการน้ำมาก ควรให้น้ำวันเว้นวัน แต่ถ้าปลูกไผ่ในฤดูฝน อาจไม่จำเป็นต้องให้น้ำถี่ก็ได้ (เพราะฉะนั้นเราควรจะปลูกไผ่กันในฤดูฝนเพื่อลดต้นทุนต่าง ๆ ) เว้นแต่กรณีฝนทิ้งช่วงนาน จึงให้น้ำช่วย แต่หลังจากหมดฝนแล้ว ผู้ปลูกต้องคอยรดน้ำให้เสมออย่าปล่อยให้ขาดน้ำนาน เพราะในปีแรกต้นไผ่ยังไม่ค่อยแข็งแรงนักถ้าไม่มีน้ำ อาจตายได้โดยง่าย

     การใส่ปุ๋ย ในช่วงต้นปีแรก (1-3 เดือน) ใส่ปุ๋ยคอกที่คลุกเคล้าไปกับดินที่ปลูกได้พอ แต่ในระยะต่อ ๆ ไป จำเป็นต้องมีการพรวนดินรอบ ๆกอและใส่ปุ๋ยคอก 1 เดือน/ครั้ง ครั้งละประมาณ 2-3 กก.

ข้อจำกัดของไผ่กิมซุง       

     การปลูกผ่กิมซุงควรจะปลูกให้ดินที่ปากถุงเสมอดินเดิมที่ปลูก ไม่ควรจะปลูกต่ำกว่าดินเดิมที่เตรียมไว้ เพราะถ้าฝนตกหนักจะทำให้รากไผ่ที่งอกมาใหม่ ๆ เน่าได้จากน้ำฝนที่ขังนาน ๆ

อ่านต่อ